M 13 jest najładniejszą gromadą kulistą naszego nieba. Została odkryta w 1714 roku przez Edmunda Halleya. Pół wieku później Charles Messier dodał ją do swojego katalogu. Jasność gromady wynosi 5,8 mag i w sprzyjających warunkach jest widoczna gołym okiem jako słaba niewielka mgiełka. Na niebie odnajdziemy ją na południe od gwiazdy 44 Her w 1/3 odległości do 40 Her. Teleskop o średnicy 100 mm pozwala dostrzec gwiazdy tworzące gromadę. Spektakularne widoki zapewnią jednak większe teleskopy. Obraz M13 w teleskopie 16″ albo 24″ na długo pozostaje w pamięci.
Jeśli użyjemy szerokokątnego okularu, w polu widzenia obok gromady zobaczymy galaktykę NGC 6207 o jasności 11,36 mag a fotografie ujawnią także IC 4617 (PGC 2085077) o jasności 15,14 mag znajdującą się bliżej gromady. Szerokie pole zarejestrowane: SW ED 80/600 mm, ASI 1600mmc exp. 10 min
Zdjęcie wykonane teleskopem BAJ (16″ f 4,5) ujawnia wiele słabych, odległych galaktyk widocznych na obrzeżu gromady. Najsłabsze zarejestrowane gwiazdy mają jasność poniżej 20 magnitudo.
Fot: Karol Wenerski – PPSAE,
teleskop BAJ 16″ f 4,5, ASI 1600mmc, 30×30 sek, Gain 0, Offset 10, temp -25 st C, 2018-05-06
