fot. Karol Wenerski
NGC 4725 należy do tzw. galaktyk Seyferta – to rodzaj aktywnej galaktyki spiralnej lub nieregularnej, charakteryzującej się jądrem o
dużej jasności oraz występującymi w widmie liniami emisyjnymi wodoru, helu azotu i tlenu. Galaktyki tego typu wykazują
silną emisję promieniowania w zakresach radiowym, podczerwieni, ultrafiolecie. Promieniowanie jest generowane przez
materię spadająca na masywną czarną dziurę w jądrze galaktyki. Emisja światła przez jądro zmienia się w okresie mniejszym
niż rok, co oznacza, że obszar emitujący musi mieć średnicę mniejszą niż rok świetlny.
Nazwa tego typu galaktyk wywodzi się od astronoma Carla Seyferta, który badał je w I połowie XX w.
Odkrył ją William Herschel 10 kwietnia 1785 roku
Galaktyka typ SBab/P
RA (2000.0): 12:50:26.5 (h:m:s)
DEC (2000.0): +25:30:00 (deg:m:s)
Jasność m_b: 10.1 (mag) , m_v: 9.3 (mag) , SB: 13.9
Rozmiary kątowe: 10.70′ x 7.6′
Szacunkowa odległość 40 milionów lat świetlnych
W kadrze znalazły się także znacznie dalsze galaktyki, największa i zarazem najbliższa z galaktyk tła widoczna po prawej NGC 4712
znajduje się w odległości ok 200 milionów lat świetlnych
Zdjęcie z sesji testowej w dniu 21 maja 2023 roku, teleskop BAJ 16″ f 3,3 filtr L 40 x 120 sek
