24 stycznia 1986
33 lat temu
Voyager 2 dokonał
największego zbliżenia do Urana
Sonda międzyplanetarna Voyager 2 wystartowała we wrześniu 1977 roku. 24 stycznia 1986 roku o 17:58:51 UTC Voyager 2 przeleciał w odległości 107 100 km od centrum Urana i około 81 558 km od szczytów chmur. Nastąpiło to z wyprzedzeniem 68 sekund w stosunku do planu wyprawy rozpoczętej 8,5 roku wcześniej. Voyager osiągnął wówczas prędkość 67 820 km/h. Około dziesięć godzin wcześniej sonda osiągnęła granice magnetosfery planety. Większość obserwacji z bliska księżyców i pierścieni została wykonana w ciągu 6 godzin (w okresie od 4 godzin przed do 2 godzin po największym zbliżeniu). Voyager 2 wykonał i przesłał na Ziemię około 6000 zdjęć powierzchni Urana. Sonda zbliżyła się kolejno do pięciu znanych wcześniej księżyców na następujące odległości (w nawiasach odległości przewidywane): do Tytanii na 365 300 km (372 tys. km), Oberona na 471 500 km (472 tys. km), Ariela na 130 400 km (127 tys. km), Mirandy na 28 tys. km (29 tys. km) i Umbriela na 325 100 km (325 tys. km).
Sierp Urana, Voyager wykonał to zdjęcie w momencie oddalania się od planety, źródło NASA
Uran w barwach naturalnych i sztucznych, źródło NASA
Pierścienie Urana, źródło NASA
Voyager 2 odkrył obecność pola magnetycznego i pasy radiacyjne planety, zbadał strukturę jej magnetosfery, odkrył zorze polarne. Zbadano strukturę i dynamikę atmosfery, zawartość w niej helu i wielu związków chemicznych. Wyznaczono okres obrotu planety wokół osi. Wokół bieguna południowego, którym Uran zwracał się ku Słońcu i Ziemi, odkryto koncentryczne układy chmur. Były one zabarwione pomarańczowo – w odróżnieniu od zielonkawo-niebieskiego odcienia pozostałych obszarów planety. Potwierdziły się oceny, że podstawowymi składnikami atmosfery planety są wodór, hel, metan i amoniak. Sonda po raz pierwszy ukazała szczegóły morfologii powierzchni i budowy geologicznej największych księżyców planety. Voyager odkrył dwa nowe pierścienie planety oraz liczne, widoczne tylko w świetle rozproszonym do przodu, pasma pyłowe w płaszczyźnie pierścieni. Podczas przelotu odkryto dziesięć niewielkich księżyców planety. Są to: Kordelia, Ofelia, Bianka, Kresyda, Desdemona, Julia, Porcja, Rozalinda, Belinda i Puk. W 1999 roku na zdjęciach wykonanych przez Voyagera 2 odkryto jeszcze kolejny księżyc, który został nazwany Perdyta.
Ariel, źródło NASA
Miranada, źródło NASA
Voyager 2 jest jedynym ziemskim pojazdem, który odwiedził Urana. Niebywały sukces przelotu Voyagera obok Urana przeszedł wówczas niemal bez echa, bowiem prawie w tym samym czasie oczy całego świata były zwrócone na Cape Canaveral, gdzie katastrofie uległ prom kosmiczny Challenger.
tekst/ Marek Nikodem, źródło: NASA, Wikipedia
