23 lutego 1987 w Wielkim Obłoku Magellana zaobserwowano najjaśniejszą supernową od 1604 roku. Supernowa osiągnęła maksymalną jasność +2,9 magnitudo 18 maja 1987 roku, stając się obiektem łatwym do zaobserwowania gołym okiem. Po raz pierwszy od 1604 roku ludzkość mogła zobaczyć supernową bez potrzeby użycia instrumentu optycznego.
Przed eksplozją gwiazda miała promień wynoszący około 35±5 R☉. W czasie wybuchu supernowej, gwiazda wyrzuciła w przestrzeń kosmiczną materię o masie ok. 18±1,5 M☉. Presupernową była gwiazda, który wcześniej nosiła nazwę Sanduleak -69° 202. Był to niebieski nadolbrzym, znajdujący się około 168 tysięcy lat świetlnych od Ziemi.
tekst: Marek Nikodem
