240 lat temu, 13 marca 1781 sir William Herschel odkrył siódmą planetę Układu Słonecznego Urana

Urana obserwowano już wielokrotnie przed odkryciem, jednak był on mylony z gwiazdą. Pierwsza historyczna obserwacja miała miejsce w 1690, kiedy John Flamsteed obserwował planetę co najmniej sześć razy, ale skatalogował ją błędnie jako gwiazdę 34 Tauri. Francuski astronom Pierre Lemonnier obserwował Urana co najmniej dwanaście razy w latach 1750–1769, w tym przez cztery kolejne noce.
Sir William Herschel zaobserwował Urana 13 marca 1781, w ogrodzie swego domu przy 19 New King Street, w miejscowości Bath w hrabstwie Somerset (obecnie Herschel Museum of Astronomy), ale początkowo (26 kwietnia 1781) ogłosił swoje odkrycie jako kometę. Obserwacje innych astronomów potwierdziły jednak, że jest to planeta.


Uran sfotografowany przez Voyagera 2, podczas odlotu sondy w kierunku Neptuna , fot. NASA
24 stycznia 1986, około 81 500 km od górnej warstwy chmur planety, przeleciała sonda Voyager 2. Sonda badała strukturę i skład chemiczny atmosfery, odkryła 10 nowych księżyców Urana i obserwowała wyjątkowe zjawiska pogodowe na planecie, związane z nachyleniem jej osi obrotu. Voyager badał również pole magnetyczne, jego nieregularną strukturę, nachylenie i unikatowy, skręcony „ogon magnetosferyczny” istniejący dzięki wyjątkowej orientacji osi Urana. Dokonał pierwszych szczegółowych obserwacji pięciu największych księżyców, sfotografował dziewięć znanych pierścieni i odkrył także dwa nowe.
tekst/MN