Wyjdź na zewnątrz pół godziny po zachodzie Słońca i nad zachodnim horyzontem spróbuj odszukać Merkurego, najbardziej wewnętrzną planetę Układu Słonecznego.
W trzeciej dekadzie lutego i na początku marca występują najlepsze warunki do obserwacji Merkurego w całym 2019 roku.
Widoczność Merkurego jest utrudniona przez fakt, iż planeta ta nigdy nie oddala się od Słońca na odległość większą niż 28° , co sprawia, że Merkurego możemy obserwować na niebie tylko tuż przed wschodem Słońca lub niedługo po jego zachodzie.
To piękne zdjęcie Merkurego świecącego ponad czaszą radioteleskopu w Piwnicach nadesłał nam Piotr Majewski, który wykonał je 16 lutego 2019 roku.
Często mówi się, że Merkury jest nieuchwytny. Ale to nie dlatego, że jest słaby. W rzeczywistości Merkury jest teraz bardzo jasny, lśni blaskiem porównywalnym z najjaśniejszą gwiazdą na nocnym niebie, Syriuszem
Mimo to, nawet gdy jest tak jasny, Merkury niekoniecznie
jest łatwy do zobaczenia. To dlatego, że Merkury widoczny jest na niebie na
małych wysokościach nad horyzontem i jego blask często ginie w blasku
wieczornej lub porannej zorzy. Ale w dogodnych warunkach – jak teraz, można
zobaczyć Merkurego dość łatwo.
Merkury w towarzystwie Wenus i Księżyca w marcu 2018 roku, fot. Marek Nikodem
26 lutego Merkury osiągnie maksymalną elongację wschodnią, oddali się on wtedy od Słońca na 18 stopni świecąc w czasie zmierzchu cywilnego około 12 stopni nad horyzontem i pozostając jeszcze dostępny do obserwacji na ciemniejszym niebie, po wyraźniejszym się skryciu Słońca pod horyzont. Wprawdzie jego jasność w tym okresie zmaleje z -1,5 do -0,2 mag., ale wspomniana wyższa elewacja przełoży się na lepszą dostrzegalność za sprawą ciemniejszego tła nieba. Po 26 lutego warunki obserwacyjne szybko zaczną ulegać zmianom na niekorzyść.
tekst: Marek Nikodem/PPSAE
