Na wschód od charakterystycznego asteryzmu, który tworzą najjaśniejsze gwiazdy Kasjopei układając się w lekko zniekształconą literę W, znajduje się para pięknych mgławic – Serce i Dusza. To jedne z cześciej fotografowanych obiektów. W Polsce są to obiekty widoczne przez cały rok (okołobiegunowe), ale najlepsze warunki obserwacji występują jesienią gdy Kasjopeja góruje blisko zenitu.
Serce i Dusza na zdjęciu wykonanym w technice bicolor (filtr Ha i OIII) za pomocą kamery ASI 1600MM i obiektywu Samyang 135 mm f 2
Tym razem skupimy sie na IC 1805 czyli Mgławicy Serce. Została odkryta w 1787 roku przez Williama Herschela. Jest to mgławica emisyjna, czyli światło jest emitowane przez zjonizowany gazowy wodór a na jego tle widoczne są ciemne pyłowe struktury. Szacuje się, że mgławica leży w odległości 6000 – 7500 lat świetlnych. Mgławica jest rozległa – na niebie zajmuje około 3 stopni kątowych a najjaśniejsze jej fragmenty posiadają swoje własne numery katalogowe.
Najłatwiej zidentyfikować IC 1798 – Mgławicę Głowa Ryby, to właśnie tę część mgławicy zaobserwował Herschel jako pierwszą. Na poniższym zdjęciu w górnym prawym rogu.
W centralnej części… (aż chce się napisać: w samym sercu Serca) widoczna jest gromada otwarta gwiazd Melotte 15 (także Collinder 26). To właśnie te młode gwiazdy (szacunkowy wiek ok. 1,5 miliona lat) a ściśle rzecz biorąc ich wiatry gwiazdowe powodują jonizację tlenu i gazów siarkowych co tworzy bogate niebieskie i pomarańczowe kolory widoczne na zdjęciach wykonanych przez filtry wąskopasmowe. Te same wiatry gwiazdowe „rzeźbią” kształt obszarów pyłowych z wyraźnie widocznymi kierunkowymi strukturami.
Teleskop BAJ 16″ f 3,3 filtry SHO, ASI 294MM , fot. Karol Wenerski
opracowanie: Karol Wenerski
